Myndlistaskólinn á Akureyri

Útskriftarræða 2007

Skólastjóri kennarar nemendur og aðrir gestir

Nú í maí eru liðin 20 ár síðan ég útskrifaðist frá Myndlistaskólanum á Akureyri og af því tilefni bað Helgi Vilberg mig að segja nokkur orð hér í dag.

Segja má að Helgi og myndlistaskólinn hafi verið mikill áhrifavaldur í mínu lífi, fyrst í Glerárskólannum þar sem ég var í teiknitímum og síðar á kvöldnámskeiðum í olíumálun sem Helgi stóð fyrir í skólanum.
Fyrstu listaverkabókina eignaðist ég sem verlaun fyrir góðan árangur í myndmennt við útskrift frá Glerárskólanum og þykir mér mjög vænt um þá bók, hefur hún eflaust átt sinn þátt í lífsstarfi mínu, bókin er um Cesane

Ég man þegar við Helgi ásamt fleirum héldum á trétrönunum úr Glerárskólanum upp marga margar tröppur í Glerárgötu 34 þar sem Myndlistaskólinn hafði komið sér fyrir í tveim litlum kennslustofum.
Á leiðinni höfðum við stoppað heima og ég gat hlaupið inn með einar trönur sem ég fékk að gjöf frá Helga, það voru mínar fyrstu trönur.

Á unglingsárunum var ég á kvöldnámskeiðum við Myndlistaskólann ásamt því að vinna í Mjólkursamlagi KEA í gilinu í því húsnæði sem hýsir nú Listasafn Akureyrar og var mín fyrsta alvöru vinna við að pakka osti í kassa nákvæmlega þar sem ég er með skrifborðið í Gallery-inu mínu í dag, síðasta ár hef ég verið með vinnustofu á efstu hæðinni þar sem áður var smjörgerð mjólkursamlagsins.

Einn dag þegar ég var rúmlega tvítugur sat ég í sumarfríi á bekk niður í bæ, torgið var grasi vaxið og hægt að aka hringinn í kringum það sumarið komið og sólinn skein, tek ég þá eftir að bíll sem ég kannast við keyrir tvo hringi kringum torgið og stoppar svo fyrir framan mig, út kemur Helgi labbar til mín og sest við hlið mér.

Í tæplega klukkustund segir hann mér frá Myndlistaskólanum og því að hann sé nú orðinn dagskóli og hvetur mig eindregið til að sækja um.
Daginn eftir segi ég upp vinnunni og allt verður vitlaust heima mamma og pabbi eru ekki á því að það sé gáfulegt að hætta í góðri vinnu til að fara í myndlistarnám verða málari, ég róa þau með hvítri lygi um að ég ætli að verð myndlistarkennari og samþykktu þau það á endanum.

Það var svo um haustið 1983 að ég hóf nám í fornámsdeild Myndlistaskólans ásamt mörgu seinna frægu fólki og er þá hellst að telja Kristínu Gunnlaugsdóttur, Sigurð Árna og Snorra Ásmundsson sem að vísu helltist fljótt úr lestinni.
Eitt fyrsta verk mitt sem listnemana var að fara í Hjálpræðisherinn og verða mér út um gamlan bómullarfrakka griflur spanjólu og einhverstaðar varð ég mér út um gúmmíbomsur og prjónaðar svartar legghlífar.
Þegar ég kem heim í mútteringunni verður allt vitlaust aftur.

Árinn fjögur í Myndlistaskólanum voru góð ár margir frábærir kennarar og gott starfsfólk með Soffíu fremsta í flokki.
1987 útskrifaðist ég með ferðastyrk upp á vasann frá skólanum.

Eftir skóla fékk ég inni með vinnustofu hjá listamönnum sem höfðu aðstöðu í Gamla Barnaskólanum sem er nú húsnæði Saga kapital Fjárfestingabanka ásamt því að kenna við Myndlistaskólann á námskeiðum og í dagdeildum.
Þetta voru lærdósríkir tímar og ansi fjörugir en hugurinn stefndi út og þá helst til Bandaríkjanna eða Englands þar sem ég hafði gott vald á ensku.
Á þessum tíma kynntist ég fyrrverandi konunni minni Sólveigu Baldursdóttur myndhöggvara sem hafði verið við nám í Danmörku ásamt því að fara námsferðir til ítalíu og fljótlega var ákveðið að ég færi í 4 ára framhaldsnám til Carrara á Ítalíu.

Á ítalíu var ég við námi árinn 1990 til 1994 og kom námið við Myndlistaskólan sér mjög vel og var ég betur staddur og með betri grunn en aðrir nemendur sem voru þó frá fjölmörgum löndum
Á Ítalíu eignaðist ég dóttir mína Karlottu Dögg, fékk viðurkenningu og verlaun strax á öðru ári frá Casa di rispariamo di Firenze sem er banki í flórens fyrir góðan námsárangur frétt um árangurinn birtist í staðarblaðinu Degi á Akureyri móðir mín sagði mér seinna að konurnar í vinnunni hennar hafi komið til sýn og óskað sér til hamingju með strákinn, kannski var þetta ekki svo vitlaust eftir allt samann.

Með hæðstu einnkun snéri ég heim og settist að í Reykjavík, setti upp sýningu í Sólon Íslandus fékk frábæra dóma en ekki seldist nema ein mynd. þetta voru erfiðir tímar enga vinnu að fá og á endanum fórum við norður þar sem ég hafði fengið vinnu á auglýsingastofu. Árinn 1995 til 1999 hélt ég sirca eina sýningu
á ári flestar á Akureyri og líka tvær í Osló seldi ágætlega en ekki nóg til að lifa af því.

Vorið 2000 flyt ég suður í kjölfar skilnaðar fer að vinna á sambýli enn um haustið tek ég þá ákvörðun um að gerast atvinnumaður í myndlist sama hvað það kostar og hef staðið við þá ákvörðun meira og minna síðan.
Ég hafði fengið boð um að sýna á Listasafni Akureyrar þá um vorið og ákvað að leggja allt undir fékk vinnustofu í Straumi Listamiðstöð við álverið í straumsvík og málaði og málaði ásamt því að safna skuldum allstaðar.

Sýningin í listasafninu gekk mjög vel seldi 23 málverk og fékk góða krítík það var ekki aftur snúið

Um áramót 2002 hringdi Þórarinn Blöndal í mig og fékk mig til að koma norður að gera proffs fyrir leikrit í leikhúsinu á Akureyri 3 vikna vinna við að gera 2000 heila fyrir konunglega heilasafnið í leikritinu Slavar,
Þessar 3 vikur eru nú orðnar að 5 árum og hefur margt verið gert á þeim tíma málað haldnar sýningar, búin til tvö gallery fyrst 02 gallery ásamt Þórarni og seinna Jónas Viðar Gallery í listagilinu á Akureyri.

Ég hef haldið yfir 40 einkasýningar ásamt því að standa fyrir sýningum annarra listamanna í mínum Galleryum.

Ég er atvinnumaður í myndlist fyrsti nemandinn sem útskrifast frá Myndlistaskólanum á Akureyri og fer í 4 ára framhaldsnám erlendis og hef ég nú kosið að lifa og starfa á Akureyri.

Móðir mín sem er orðin öryrki svolítið farið að slá út í fyrir henni spyr mig enn þegar ég kem til hennar hvort ég ætli ekki að fá mér vinnu, hvort ég sé að kenna eða vinna á sambýlinu og þá gríp ég til hvítu lyginnar, jú mamma ég er að kenna.

Stundum þegar lítið hefur selst og lítið er um peninga segi ég við mig Jónas Viðar nú þarftu að fá þér vinnu áður en allt verður vitlaust........
Þá segir listamaðurinn hættu þessu Jónas Viðar þú ert í vinnu....

Við ykkur sem eruð að útskrifast hér í dag segi ég eftir 20 ár í baráttunni, myndlist er vinna endalaus vinna............ eða eins og Adriano Bimbi prófessorin minn á Ítalíu sagði mano caldo............. höndin heit eða höndin þarf að vera heit.

Góðar stundir..............

.